سلوبیوهیدرولاز از آنزیمهای سلولازی می باشد که بهمراه دو آنزیم اندوگلوکاناز و بتاگلوکوزیداز باعث تجزیه ملکولهای سلولز می شوند.  در این تحقیق، تعداد 30 جدایه قارچ تریکودرما از نظر تولید آنزیمهای سلولازی در محیط swollen cellulose مورد بررسی قرار گرفته و جدایه Trichoderma reesei (PTCC5142) با ایجاد هاله ای به قطر 16 میلی متر بعنوان فعالترین جدایه انتخاب گردید. برای مطالعه میزان فعالیت آنزیمهای سلولازی از محیط  مندلز (Mandels) استفاده شد که در آن شرایط محیطی مختلف شامل دما (25، 28 و 32 درجه سانتیگراد(، منابع کربنی (CMC, Avicel, Filter paper) ، القا کننده ها (لاکتوز و سلوبیوز)، 4 ) pH، 5، 6 و 7) و زمان کشت) روزانه تا 14 روز) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که دمای 29 درجه سانتیگراد، CMC بعنوان بهترین منبع کربنی, لاکتوز به عنوان عامل القا کننده, pH برابر 5 و روز هفتم کشت بعنوان شرایط بهینه تولید آنزیم سلوبیوهیدرولاز در این قارچ می باشند. مقایسه تولید این آنزیم در جدایه های مختلف در شرایط بهینه بدست آمده نشان داد که جدایه T.ressei (PTCC4142) با تولید U/ml 45/4 بعنوان فعالترین جدایه از نظر تولید آنزیم سلوبیوهیدرولاز می باشد.

در این پژوهش، تاثیر 5 جدایه از گونه قارچی Trichoderma harzianum در افزایش رشد گیاه گوجه فرنگی در شرایط گلخانه ای و در قالب طرح کاملا تصادفی در 6 تکرار انجام شد. برای انجام این پژوهش از 3 غلظت 0.5، 1 و 1.5 درصد مایه تلقیح به ازای هر گلدان استفاده شد. طول گیاه، قطر ساقه، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و تعداد برگ به عنوان شاخص های رشدی در این آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمون نشان داد که جدایه ها اثرات متفاوتی در شاخص های رشدی گیاه گوجه فرنگی داشته و تفاوت معنی دار آماری در سطح احتمال 5 و 1 درصد با آزمون چند دامنه ای دانکن نشان دادند. در بین جدایه ها، T1 با افزایش 12.18 درصدی در وزن تر اندام هوایی، 15.41 درصدی در وزن خشک اندام هوایی، 12.70 درصدی در وزن تر ریشه، 16.11 درصدی در وزن خشک ریشه، 20.41 درصدی در تعداد برگ، 2.50 درصدی در قطر ساقه و افزایش 18.51 درصدی در طول گیاه بیش ترین اثر رشدی را از خود نشان داد. جدایه ها در غلظت 1.5 درصد بیش ترین اثر رشدی را داشتند. امکان استفاده از جدایه های یاد شده به عنوان عوامل محرک رشد گیاهی در این مقاله بحث شده است.

بتاگلوکوزیداز از آنزیم های سلولازی میباشد که سلوبیوز و سلوالیگوساکاریدهای با زنجیره کوتاه را به گلوکز تجزیه می نماید. در این تحقیق از 30 جدایه تریکودرما که اکثرا بومی ایران بودند جهت مطالعه میزان تولید این آنزیم استفاده گردید. با توجه به نقش عوامل مختلفی نظیر زمان کشت، دما، pH نوع منبع کربن و عوامل القا کننده بر میزان تولید آنزیمهای سلولازی توسط قارچها، شرایط بهینه تولید آنزیم بتاگلوکوزیداز، در جدایه Trichoderma reesei (PTCC) 5142 که در تحقیقات قبلی مشخص شده بود از فعال ترین جدایه های تولیدکننده آنزیم های سلولازی می باشد) مطالعه گردید. بدین منظور از محیط کشت مندلز حاوی یکی از منابع کربنی CMC, Avicel و یا کاغذ صافی، با pH های 4، 5، 6 و 7، لاکتوز و سلوبیوز به عنوان عوامل القا کننده در طول 14 روز کشت در دماهای 25، 29 و 32 درجه سانتی گراد استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که شرایط بهینه برای تولید آنزیم بتاگلوکوزیداز در محیط کشت، دمای 28 درجه سانتی گراد، CMC=5، pH به عنوان منبع کربن، لاکتوز به عنوان القا کننده و روز هفتم کشت میباشد. این شرایط بهنیه جهت تولید آنزیم بتاگلوکوزیداز در 30 جدایه تریکودرما مورد استفاده قرار گرفت و مقایسه نتایج بدست آمده نشان داد که جدایه T.reesei (PTCC5142) دارای بیشترین فعالیت ویژه آنزیمی (0.45U/mg) می باشد. همچنین جهت شناسایی ژن کد کننده آنزیم بتاگلوکزیداز استخراج DNA ژنومی به روش CTAB صورت گرفت. این قطعه از ژن بتاگلوکوزیداز با استفاده از دو آغازگر اختصاصی (CP11, CP12) و با طول قطعه مورد انتظار (566 جفت باز) تکثیر شد. الگوی هضم آنزیمی توسط آنزیم برشی PstI قطعه مذکور را تایید نمود.

قارچ تریکودرما، به دلیل ترشح انواعی از آنزیمهای کیتینازی، بعنوان عاملی قوی در کنترل بیولوژیک بیماریهای قارچی مورد استفاده قرار می گیرد. این آنزیمها، غالبا با فرو پاشیدن اجزای ساختاری قارچها، به مبارزه با این عوامل بیماریزا می پردازند. از آنجا که جدایه Trichoderma atroviride PTCC5220 دارای بیشترین میزان فعالیت آنزیمهای کیتینازی می باشد، بنابراین در این تحقیق در آزمایشات مایکوپارازیتی از این جدایه (T. atroviride) علیه قارچ R. solani عامل ایجاد بیماری پوسیدگی ریشه (root rot) در چغندرقند در شرایط میکروسکوپی و ماکروسکوپی و همچنین در مطالعات گلخانه ای استفاده گردید. مطالعه اثر بیوکنترلی قارچ T. atroviride بر قارچ R. solani به چهار روش کشت متقابل (dual culture)، کشت روی اسلاید (slide culture) و مطالعه شرایط باز دارندگی در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای نشان داد که قارچ T. atroviride می تواند با مکانیزمهای بیوکنترلی رشد قارچ بیماریزای R.solani را مهار نماید.

در این مطالعه، عصاره خام قارچ 1103- Trichoderma harzianum تهیه شد و اثر بازدارندگی آن بر طیفی از باکتریهای گرم مثبت، گرم منفی و تعدادی از گونه های قارچ مورد آزمایش قرار گرفت. عصاره سبب کنترل باکتریهای پاتوژن شامل Escherichia coli، Bacillus subtilis، Pseudomonas fluorescens، Salmonella typhi، Staphylococcus aureus و Xanthomonas citri (NIGEB-88, NIGEB-9322)، و قارچهای پاتوژن Macrophomina phaseolina و Rhizoctonia solani شد اما اثری بر پکتوباکتر Erwinia amylovora نداشت. اثر بیوکنترلی ترکیب ضد میکروبی موجود در عصاره در تیمار با تریپسین از بین رفت و در حضور SDS کاهش یافت که نشان از پروتئینی بودن طبیعت آن دارد. این پروتئین ضد میکروبی توانست به مدت نیم ساعت دمای 100 درجه سانتی گراد را تحمل کند و همچنین در طیفی از pHهای اسیدی و قلیایی (4-9) پایدار بماند. بدین ترتیب، دستاوردهای این تحقیق نشان از جداسازی یک پروتئین ضد میکروبی قارچی مقاوم در برابر حرارت را دارد که می تواند در آینده به عنوان عامل بیوکنترل مورد استفاده قرار بگیرد.